و من همچنان بهت زده و سرگردان 
افسوس که آرزوهای کوچک من در اندیشه های بزرگ بزرگان نگنجید

آری نگنجید و

 

هر شب گریه
  هر شب گریه
    هر شب گریه
      هر شب گریه
        هر شب گریه
          هر شب گریه
            هر شب گریه            

و می دانم که

این گریه نیست این سهمم از درده ، سهم من از بغض نگاه تو

پس
سزامه 
سزامه 
این تنهایی سزامه